من همان غریبه ام

من کیستم؟هیچ یادت می آید مرا؟من همان غریبه ام که زود آشنا شد...

من همان بوسه ی سبزم...که کنار خال رنگینی درج شده...

من همانم...یادت آمد؟همکلاس آسمان...

دوست تقدیر...

دشمن سرنوشت...

عاشق باران...یادت آمد؟

من همانم که امید در فراسوی وجودش پرپر میزند...

من همانم....

که طلوع از غم دیدارش زودتر سرخ شد...

من همانم یادت آمد؟

من همانم که دل پروانه از غم هجرانش به تپش می افتاد...

من همانم که عطرش...

غم دیوانگی گلها را سر و سامان میداد...

یادت آمد؟

همه میشناسند مرا...

اگرم یادت نیست...

من همانم...

هیچکس...

تو کیستی؟

هان...

یادم آمد...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی...

نماندی و رفتی...

و من...

من همانم که روزی با دلم آمدم..

و ماندم و ماندم و ماندم...